Maui – The Valley Isle (2014)

Dag 5 (19/03/14): Aankomst te Maui

Na 4 prachtige, drukke dagen op Kauai, was de tijd gekomen om door te trekken naar Maui, “The Valley Isle”. Maui is een heel stuk drukker dan Kauai, en bestaat uit twee delen, eigenlijk twee vulkanen die met een vlakte verbonden zijn. Het meest impressionant is het oostelijke deel, wat eigenlijk één enorme 40km brede vulkaan is, de Haleakala, die met zijn 3055 meter hoogte van overal op het eiland prominent aanwezig is. Aangezien we de volgende dag vroeg moesten opstaan, hebben we gewoon genoten van het warme welkom in onze nieuwe resort in The Ritz-Carlton Kapalua, in het uiterste westen van het eiland. Vanuit de resort hadden we zelfs zicht op het naburige Molokai waar we helaas, wegens tijdsgebrek, geen bezoek aan konden brengen.

Dag 6 (20/03/14): Haleakala en Zuidwest-Maui

De naam Haleakala is Hawaiiaans voor “huis van de zon”, een naam die niet gestolen is. Vaak wordt de zonsopgang op de top van de Haleakala wel eens omschreven als de mooiste zonsopgang ter wereld. Dankzij de jetlag, die nog altijd niet helemaal verteerd was, lukte het best nog aardig om om 2 uur ‘s nachts op te staan. Tegen 5:30 waren we bij de eerste om te installeren op de rand van de krater van de vulkaan, waar we spoedig door nog een paar honderd andere kijklustigen vergezeld werden. Gedurende ruim een uur trotseerden we de ijzige koude op deze hoogte, terwijl we de impressionante sterrenhemel zagen overgaan tot een schouwspel van kleuren, tot eindelijk de zon boven de krater verscheen (zie ook foto bovenaan).

Daarna was de tijd rijp om de vulkaan per mountainbike af te dalen. Een heerlijke en ontspannende manier om te genieten van het omringende landschap, terwijl je rustig 40km naar beneden zoeft aan snelheden tot bijna 60 km/u. Vanop de flanken van de Haleakala kan je namelijk heel het eiland zien, helaas pakte dit door de ochtenddauw niet geweldig goed op foto. Onderweg natuurlijk nog een lekker ontbijtje genuttigd, aangezien we al van 2 uur ‘s ochtends wakker waren.

Eenmaal aangekomen, ging het richting Wailea Beach, één van de meest bekende stranden van Maui. Je kan hier dan ook verschillende resorts terugvinden.

Daarna ging het richting Iao Valley, eigenlijk het weggeërodeerde midden van de vulkaan op West-Maui. Hier wordt je dus bijna langs alle kanten omgeven door indrukwekkende bergen, terwijl je zelf in een weelderige jungle staat langs de oevers van de Iao rivier.

Toen we nadien huiswaarts wilden keren, werden we nog eens getrakteerd door moeder natuur, toen we heel toevallig 2 bultruggen zagen zwemmen een paar honderd meter uit de kust. ‘s Avonds, toen ik de zonsondergang aan het strand van ons hotel aan het fotograferen was, zag ik er nog eentje zwemmen, maar helaas was die veel verder uit de kust, en had ik geen telelens bij.

Dag 7 (21/03/14): Feast at Lele Luau

Toen we ‘s ochtends opstonden, wilden we de legendarische Hana Highway afrijden, de legendarische Hawaiiaanse roadtrip. Helaas, besliste het weer hier anders over. Hoewel het aan ons hotel prachtig weer was, begon het halfweg te gieten, en aan het begin van de Hana Highway was dit niet anders. Aangezien we toch niets konden zien door de laaghangende wolken, besloten we rechtsomkeer te maken, en dan maar een dagje te relaxen in ons hotel.

Om toch niet de hele dag verloren te laten gaan, besloten we te proberen om last-minute nog binnen te geraken in één van de populaire lokale luau. Een luau wordt eigenlijk altijd gehouden bij zonsondergang, en is een samenspel van zang, dans en lokale specialiteiten uit de Polynesische cultuur. Met een beetje geluk, kon de concièrge van ons hotel nog een plaatsje voor ons krijgen in de “Feast at Lele Luau”. De ontvangst verliep natuurlijk prima, met een typische lei (bloemenkrans), en een goeie cocktail. Uiteindelijk was het best wel leuk om naar te kijken, en ook het eten viel best wel mee, maar geheel in stijl met de dag moest de laatste act in het water vallen.

Dag 8 (22/03/14): Hana Highway

Onze laatste volledige dag op Maui moesten we het er wel op wagen, we wilden absoluut de Hana Highway gezien hebben. Dit is een kronkelige weg van ruim 100 kilometer met honderden bochtjes, en vele tientallen bruggetjes over de talloze rivieren die van de Haleakala naar beneden stromen. Deze geven ook de bijnaam aan het eiland: “The Valley Isle”. Deze keer hadden we meer geluk, en hing er veel minder mist, en zelfs de regen bleef meestal uit. Echter had de overvloedige regenval van de voorbije dagen de talloze, anders zo rustige, watervalletjes veranderd in kolkende watermassa’s.

Onze eerste halte was de Garden of Eden, een prachtige botanische tuin op de flank van de Haleakala. Behalve allerlei prachtige bloemen, waren hier ook allerlei bomen en planten te vinden, zoals bananenplanten en zelfs de prachtige regenboog eucalyptus. Bovendien heb je vanuit de tuinen uitzicht op verschillende watervallen, en ook Keopuka Rock is zichtbaar vanuit deze tuinen, een beeld dat nog werd gebruikt in de openingsscène van Jurassic Park.

Vervolgens passeerden we langs het Ke’anae schiereiland. Dit dorpje is veel lager gelegen dan de Hana Highway, en is bezaaid met velden waar taro geteeld wordt. Ook hier waren de sporen van de overvloedige regen duidelijk zichtbaar. De modder die door de rivier mee de oceaan gesleurd werd tekende dan ook prachtig af tegen de turquoise en azuurblauwe wateren van de omliggende oceaan.

Daarna passeerden we aan het Wai’anapanapa State Park, waar we vrijwel onmiddellijk zicht kregen op een woeste kust vol grillige vulkanische rotsen. Na een korte wandeling echter, kwamen we aan op een volledig zwart strand. Hoewel het er vrij ruw uit ziet, voelt dit zand van vulkanische origine, perfect als normaal zand aan. Eigenlijk is het verbazingwekkend hoe mooi een zwart strand kan zijn.

Ons einddoel, en tevens laatste halte was de Ohe’o Gulch, waar een rivier door 7 opeenvolgende kleine meren stroomt, vlak voor zijn monding in de oceaan. Normaal zijn dit rustige meren, waar je zelfs in kan zwemmen, maar helaas was het water ook hier weer veel te wild. Dit is tevens het eindpunt van de weg momenteel, aangezien de weg over het zuiden van het eiland volledig afgesloten is, dus zit er niets anders op dan de Hana Highway omgekeerd terug afrijden.

Maar alvorens terug te keren, was het eerst tijd om onze wandelschoenen nog eens aan te trekken. Aan Ohe’o Gulch begint namelijk de Pipiwai Trail. Het eerste deel van deze wandeling leidt door een dicht bos, waar vooral een enorme Banyan boom de aandacht trok. Banyan bomen staan er vooral om bekend om enorm grote oppervlaktes te bestrijken, wat dan ook een indrukwekkend zicht geeft.

Ongeveer halfweg, na een brug over een waterval, veranderd het landschap compleet, en begint er een tropisch bamboe-bos. Omdat de grond hier veel natter is, zijn op veel plaatsen zelfs houten paden aangelegd om over te wandelen. Echter betekende dit ook dat het plots veel vochtiger werd, en zelfs drukkend warm, waar bovendien de muggen weelderig tieren. Op het einde van het pad, sta je recht onder de Waimoku waterval, die 120 meter voor je voeten naar beneden stort. Het allerlaatste stukje, door de rivier, was helaas net iets te gevaarlijk en wild om te ondernemen, maar dat neemt toch niet weg dat het een indrukwekkend zicht was.

Hoewel we iets minder geluk hadden met het weer in Maui (terwijl dit normaal eigenlijk één van de betere eilanden is qua weer), mochten we eigenlijk toch niet klagen. Wanneer het echt telde, stond het geluk wel aan onze zijde, en zo hadden we schitterend weer tijdens onze fietstocht, en zelfs in de Iao Valley, tevens één van de natste plaatsen ter wereld. Hoewel we iets meer onder de indruk waren van Kauai over het algemeen, is Maui toch ook zeker een aanrader. Vooral de Pipiwai Trail en de zonsopgang op Haleakala zijn zaken die we nooit zullen vergeten. Hier onder is alvast onze selectie uit de circa 1300 foto’s die we in 3 dagen geschoten hebben. Hopelijk kan ik volgende week verder gaan met het 3e eiland, “The Big Island”, Hawaii zelf.