Gambia (2012)

Naar het einde van de bouw van ons huis toe, waren Claudia en ik echt aan het eind van ons Latijn. Echter zaten we bijzonder krap bij kas, dus vonden mijn schoonouders er niet beter op dan ons te verassen met een ontspannende reis naar “The Smiling Coast of Africa”, Gambia. Een ontspannende vakantie naar het hartje van zwart Afrika, waar de mensen altijd vriendelijk zijn.

Gambia is eigenlijk best een klein landje, volledig omgeven door Senegal. Het is een smalle strook land die zo’n 300km lang de rivier “The Gambia” volgt. De meeste steden kan je terugvinden aan de westkust, en dat merk je al snel als je landinwaarts trekt. Het is een zeer arm land, maar er is geen hongersnood, gezien de vruchtbare grond alle mensen met gemak van eten kan voorzien. Ons hotel was aan de kust gelegen, en hoewel het een zeer luxueus hotel was, werd je er dagelijks aan herinnerd dat je in een derde wereldland zat. Stroompannes zijn er dagelijkse kost, en elk hotel en restaurant heeft er wel zijn eigen noodgenerator.

Dankzij mijn schoonvader kwamen we er al snel in contact met de directeur van het lokale kleuterschooltje, wat volledig met Vlaams en Nederlands geld gebouwd werd. Hij heeft ons dan ook verschillende dagen rondgeleid. We bezochten onder meer zijn schooltje, zijn geboortedorp, de hoofdstad, en ook verschillende staaltjes aan natuurpracht. Uiteraard hadden we al een koffer vol materiaal voor hen meegenomen, maar ter plaatse heeft mijn schoonvader ook beslist om één van de leerkrachten een universitaire opleiding te laten genieten. Dit in de hoop om binnen een paar jaar ook een lagere school te kunnen openen.

Achteraf bekeken was het echt de ontspannende reis die we nodig hadden, waarbij we zeker niet altijd stil hebben gezeten. We hebben er zeker en vast van genoten, en uiteraard heeft het ons ook vele mooie foto’s opgeleverd. De foto’s zijn door mezelf en mijn schoonvader gemaakt, hoewel de nabewerking volledig van mijn hand is.